ΤΙΤΛΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Αντικείμενο της παράδοσης είναι οι θεμελιώδεις έννοιες, τα βασικά τεχνικά εργαλεία και οι κύριοι κλάδοι της σύγχρονης Πολιτικής Οικονομίας, ήτοι η Μικροοικονομική Θεωρία Μερικής και Γενικής Ισορροπίας, η Μακροοικονομική Θεωρία, η Διεθνής Οικονομική και η Θεωρία της Μεγέθυνσης και των Οικονομικών Διακυμάνσεων. Σκοπός της παράδοσης είναι μία πρώτη, αλλά εμπεριστατωμένη, προσέγγιση όλων των επιμέρους κλάδων της Πολιτικής Οικονομίας. Η έμφαση δεν δίνεται μόνον στη ανάδειξη της ιδιαιτερότητας κάθε επιμέρους κλάδου αλλά και στην ανάδειξη των αμφίδρομων σχέσεών τους, δηλαδή στο γεγονός ότι συνιστούν μία οργανική ολότητα.

2. ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ

Εκκινώντας από το Σύστημα του DavidRicardo, αναπτύσσονται διαλεκτικά όλες οι βασικές Σχολές της Πολιτικής Οικονομίας, ήτοι η Μαρξική, η Νεοκλασική, η Κεϋνσιανή και η Σραφφαϊανή. Έτσι, η οικονομική θεωρία αναπαρίσταται ως εξελισσόμενο αντικείμενο, του οποίου οι επιμέρους πλευρές σχετίζονται με θετικό και αντιθετικό τρόπο, πράγμα που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τη διδασκαλία, ιστορική έρευνα, έκθεση, και προαγωγή της οικονομικής επιστήμης. Τα ζητήματα που αναλύονται αφορούν στη θεωρία της κατανομής του εισοδήματος, των τιμών, της επισώρευσης κεφαλαίου, της τεχνολογικής μεταβολής και του εξωτερικού εμπορίου.

3. ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ Ι

Αντικείμενο της παράδοσης είναι ο προσδιορισμός των βασικών νομοτελειών και χαρακτηριστικών του Διεθνούς Οικονομικού Συστήματος. Έτσι, αναπτύσσονται και διερευνώνται (i) ο νόμος του συγκριτικού πλεονεκτήματος, και οι σχέσεις του με τον νόμο του απολύτου πλεονεκτήματος, (ii) η ευστάθεια του  Διεθνούς Οικονομικού Συστήματος, (iii) οι επιπτώσεις του διεθνούς εμπορίου στις καταναλωτικές δυνατότητες και στην κατανομή του εισοδήματος, (iv) ο ρόλος των οικονομιών κλίμακας και του ατελούς ανταγωνισμού, και, τέλος, (v) οι κύριες μορφές δασμολογικής και μη δασμολογικής πολιτικής.

Η ανάλυση βασίζεται στο υπόδειγμα του D. Ricardo και, εν συνεχεία, στα υποδείγματα των νεοκλασικών οικονομολόγων (Ε. Heckscher, Β. Ohlin, P. A. Samuelson, R. W. Jones), ενώ παράλληλα υποδεικνύονται τα εσωτερικά όρια όλων αυτών των υποδειγμάτων και η αναγκαιότητα μελέτης του αντικειμένου εντός ενός υποδείγματος που θέτει, εξαρχής, στο επίκεντρο της ανάλυσης τόσο το ρόλο των παραγομένων μέσων παραγωγής όσο και τη διαδικασία της κατανομής και μεγέθυνσης του εισοδήματος, δηλ. του υποδείγματος που ανέπτυξαν ο PieroSraffa και οι μαθητές του (S. Parrinello, I. Steedman, J. S. Metcalfe, L. Mainwaring) και το οποίο οδήγησε, από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, στη συγκρότηση της λεγόμενης «Σραφφαϊανής ή Μοντέρνας Κλασικής Θεωρίας του Διεθνούς Εμπορίου».

4. ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΙΙ

Σε αντίθεση με την παράδοση «Διεθνής Οικονομική Ι», το οποίο εστιάζει, προκειμένου να συλλάβει τις βασικές νομοτέλειες και τα χαρακτηριστικά του Διεθνούς Οικονομικού Συστήματος, στις λεγόμενες «πραγματικές συναλλαγές», το παρόν πραγματεύεται τη λεγόμενη «νομισματική πλευρά» και, συνεπώς, αναλύει ζητήματα (i) ενεργού ζήτησης, (ii) ανισορροπίας του εξωτερικού τομέα, (iii) προσδιορισμού του ύψους των συναλλαγματικών ισοτιμιών, (iv) γενικού επιπέδου τιμών, (v) ανεργίας, και (vi) οικονομικής πολιτικής. Ειδικότερα, η παράδοση στοχεύει στη συγκρότηση μακροοικονομικών υποδειγμάτων ανοικτών οικονομιών (τύπου IS-LM και, περαιτέρω, προσφοράς-ζητήσεως), τα οποία καθιστούν δυνατή την ανάλυση των προαναφερθέντων ζητημάτων. Από καθαρά μεθοδολογική και διδακτική άποψη, η έμφαση δίνεται στην κατανόηση της λογικής συγκρότησης των διαφόρων υποδειγμάτων και, έτσι, στην συγκριτική εξέταση των διδασκαλιών των διαφόρων σχολών (κεϋνσιανή, μετακεϋνσιανή, μονεταριστική, ορθολογικών προσδοκιών, νεο-κεϋνσιανή) της διεθνούς μακροοικονομικής.

5. ΘΕΩΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

Αντικείμενο της παράδοσης είναι η νεοκλασική θεωρία της γενικής οικονομικής ισορροπίας. Αναπτύσσονται, στη βάση των μοντέρνων εννοιολογικών και αναλυτικών εργαλείων, η θεωρία της κατανάλωσης, της παραγωγής, των αγορών των «παραγωγικών συντελεστών», της γενικής ισορροπίας και, τέλος, της κοινωνικής ευημερίας.

6. ΘΕΩΡΙΑ ΚΥΚΛΙΚΩΝ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΩΝ

Θεμελιώνονται, αναπτύσσονται και διερευνώνται τα βασικά υποδείγματα της σύγχρονης θεωρίας (θεωριών) των κυκλικών διακυμάνσεων: γραμμικά (Samuelson, Hicks), ορθολογικών προσδοκιών και διαταραχών-σοκ, «πραγματικού οικονομικού κύκλου», μη γραμμικά και ενδογενών κυκλικών διακυμάνσεων (Hicks, Goodwin), μεγέθυνσης και «χαοτικής» δυναμικής (Kaldor, Day, Pohjola). Παράλληλα, προσδιορίζονται κριτικά οι άμεσες και έμμεσες σχέσεις των προαναφερθέντων υποδειγμάτων με τις αρχές της κλασικής, μαρξικής, νεοκλασικής και (μετα-) κεϋνσιανής και θεωρίας.